Zarzuty do nakazu zapłaty, czyli kilka słów o postępowaniu nakazowym

W niniejszym artykule zostanie omówiony tzw. inny środek zaskarżenia, a konkretnie zarzuty od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu odrębnym nazywanym postępowaniem nakazowym. Na wstępie należy przyjrzeć się samej istocie postępowania nakazowego, która z kolei determinuje możliwość wydania orzeczenia, o jakim wspomniano w tytule.

Kilka słów o postępowaniu nakazowym

Postępowanie nakazowe jest postępowaniem fakultatywnym, a więc nie ma obowiązku jego wszczęcia przez powoda w tym wyłącznie trybie. To czy w postępowaniu nakazowym powód będzie dochodził swojego roszczenia, zależy wyłącznie od niego oraz od okoliczności, o których mowa w art. 485 k.p.c. Dochodzić można w nim roszczeń pieniężnych albo świadczeń zamiennych, o ile są one udowodnione m.in.:

  • dokumentem urzędowym,
  • zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem,
  • wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu,
  • zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i niezapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym,
  • zobowiązanie wynika z czeku, warrantu, rewersu.

Postępowanie nakazowe jest prowadzone na posiedzeniu niejawnym i jeżeli zachodzą podstawy merytoryczne do spełnienia żądania powoda, wtedy sąd wydaje nakaz zapłaty, który staje się tytułem zabezpieczenia roszczenia objętego tym orzeczeniem, gdyż zgodnie z art. 492 k.p.c. nie ma obowiązku wnoszenia o nadanie klauzuli wykonalności.

W konsekwencji powód dysponując nakazem zapłaty, może od razu złożyć wniosek o zabezpieczenie, jednocześnie wskazując w nim sposób zabezpieczenia (w nakazie zapłaty). Inaczej wygląda sytuacja, gdy roszczenie oparte jest na wariancie, rewersie i czeku, ponieważ staje się natychmiast wykonalne po upływie dwóch tygodni od doręczenia pozwanemu nakazu zapłaty, a zatem po tym czasie możliwe jest przeprowadzenie egzekucji komorniczej.

Zarzuty od nakazu zapłaty

Mając na uwadze powyższe rozważania, ujawnia nam się szczególna rola zarzutów od nakazu zapłaty. Powinny one być zawarte w piśmie procesowym pozwanego, na wniesienie, którego są 2 tygodnie od dnia doręczenia nakazu zapłaty.

Zgodnie z treścią art. 493 k.p.c. pismo takie musi zawierać:

  • wskazanie czy pozwany zaskarża całość, czy część nakazu zapłaty,
  • zarzuty, czyli twierdzenia oparte na wskazaniu okoliczności faktycznych bądź prawnych, które mają pomóc w osiągnięciu korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. Zarzutami mogą być min. twierdzenia oparte na prawie materialnym np. zarzut przedawnienia roszczenia, którego dochodzi powód, ale również brak zdolności sądowej, czy procesowej strony,
  • okoliczności faktyczne i dowody.

Nadto, jeżeli pozew został wniesiony na formularzu urzędowym, powstaje obowiązek wniesienia zarzutów również na formularzu.

Zgodnie z art. 494 k.p.c sąd odrzuca zarzuty, jeżeli wniesiono je po terminie bądź w wyznaczonym terminie pozwany nie usunął braków.

Zarzuty od nakazu zapłaty – termin

Zachowanie 2 tygodniowego terminu jest niezwykle istotne, gdyż nakaz zapłaty, przeciwko któremu nie wniesiono zarzutów, ma skutki takie jak wyrok prawomocny, a zatem nakaz zapłaty staje się tytułem egzekucyjnym, który po wyposażeniu w klauzulę wykonalności staje się tytułem wykonawczym. W przypadku niedochowania terminów z braku winy pozwanego, koniecznym wydaje się złożenie przez niego wniosku o przywrócenie terminu.

Skuteczne wniesienie zarzutów od nakazu powoduje skierowanie sprawy na rozprawę. Na tym etapie można wnosić o przeprowadzenie wszelkich środków dowodowych min. z opinii biegłego, czy też z zeznań świadków.

Sąd, wydając po przeprowadzonej rozprawie wyrok, uchyla w całości nakaz zapłaty i oddala powództwo, albo utrzymuje go w mocy. Istnieje jeszcze możliwość wydania postanowienia, uchylającego nakaz zapłaty i umarzającego postępowanie.

Podobne tematy:

Wpis pochodzi z kategorii: